Estará o espello

A transparencia,

a consciencia

do gañado perdido 

non é mais  cunha zancadilla

para o trráfico de persoas

demasiado veraces

ou de mentes tolas (ou xenios),

eu agora 

que fun perdendo a forza

que quero encerrame ata que morra

estará o espello empañado

cada vez que o meu reflexo

non teña a lus do seu lado.

cansa,

sen zocos

vivo excavando tumbas e censurandome

Miren

 

Transmítese tranquilidade

nado nos REMUÍÑOS aéreos

 todo é paz

se te contemplo.

FORMADOS

Me he percatado

que a la par de mi experiencia

hai un camino entrelazado,

que es un privilegio para los 

jovenes desfavorecidos 

sen apoyos formados.

ENTRE O CAOS

DUN BOTELLÓN

OU ENTRE A VECIÑANZA

ESTUDIANTIL OU NON

O QUE SOÑES

ATOPARAS AMOR.

ESCALAR

Vou escalar

á cima máis alta

polas catro montañas

dunha saudade manca

Reconducirse e revivir

para disfrutar.

sentíame afogar

angustia sen freos

pola tua ausencia

e os legais  velenos

quixera saber de ti

onde a marexada 

me deixa ser feliz.

do fucsia vaise ao laranxa

na escalada escura clara das ceraas

do padecemento vaise ao insomnio...

,...A investigación é a estrela .

Coma 0 vran

agarda a iauga

coma o teu tcto espero

coma se aparece unha femia

cada ano conto o tempo

que me queda por verte e è de tanto quererte.

bañábamonos so mesmo 

igual ca os peixes

pisabas ao fondo

para vir verme

sabendo ti de min

e eu case te queria

secretamente

e eu agora non sei xa 

o que é tras tanto tempo é.

EU QUIXERA XASEGUIR ESTE POEMA 

a TI QUE CHE PARECE?

Eu non son almirante

non teño ganas de seguir adiante

estando no presente ser.

Como tanta vida

que ten sido creadas

son un soño

cada hora que xira.

estoulle poñendo

monicreques ao tempo

pra fechar feridas

ao longo da miña vida

E a felicidade

unha realidade?finaron os que se foron

e tiñan as respostas

pra todos.

A traves

dos cristais

das miñas lentes

podo ver as verdades

e o incoherente.

Podo ver o amencer

e o atardecer

e eu so podo espectar

coma un espectador

cas mans atades

sen facer nada.

22-11-2024

Hay unha paisaxe

quitapenas arredor do arte

non me queria crer

a boa sintonia que teño con el.

eses dias de vivencias 

compartindo amr e café

son

a resurrección

da miña morriña,

da miña ledicia

de vervos  e poder sentir

que á cima da montaña

cheguei por fin.

o amor é verdadeiro

se se demostra primeiro.

AAromática

vara de canela,

ao atol

de cunchas e estrelas,

a ese contacto

polo que a gloria alcanzo

..a todo iso

que tarde ou cedo

me lev ao paraiso

achegarei a miña persoa

anque a espera sexa longa.

Doe e crévame o siso

chegará unha nova hora

en que por tí

loitarei coma unha loba,

serei o avatar

ata o rio chega´rán as miñas bágoas

e serei a caracola

se dende a Serra me escoitas.

Branco de sentir

de quedarte sen presion sicoloxica

verde da miña Terra

que verde torna ao branco da neve cubrindo a terra.

Ese lugar

que me chama tanto ,

que identifico conmigo

esvaecese co ilusorio

soño dunha estacion con fracaso.

ilusion,

falamos de ilusion

confortable é a soedade

e non te postres que ninguen e un señor

branca na branca neve

reloce coma as estrelas

as raices do horizonte

que marca os meus pasos a cegas

..

Que será do fin de verán

que sera da primaveira

cando non teñan sentidos

os fragmentos de poemas??.

A iauga do nacente

secará; 

Ay, miña Terra!!

Sabes do doce sabor

dunha cereixa madura?

El buscabao en min

pero nada, nada dura.

con meia botella dauga

irei correndo ata a praia

asi o mar curara

todalas feridas que sangran.

        miren

FRORES

quero xuntar 

mil frores

para percibir

miles de cores

Perdin

os sentimentos

esquezo,

retirome

e non, non recupero

Se te retorces

máis de  dez veces

e aguantas

que che rrastre

a marea

é que necesitas axuda.

Lanza una pelota, 

toca un rasgado

con esa guitarra

que o teu tempo non sexan

sufrimentos e bágoas.

o teu asedio

é un hosteiro,

é un mosteiro

da fatalidade,

de rabia, sen poder voltar ao meu mar

deslizate os sentimentos.

blogger de  Miren J. Cardeiro