lunes, 5 de mayo de 2025

Os poemas das miñas horas mortas (I)





Nada me parece ya celebrable


porque sigue habiendo masacres


entre razas humanas


masacres animales, hambrunas


y no niego algunas alegrías,


pero mi ánimo debe ser  neutro.


no todo lo malo  se acabó,


como no todo lo bueno se ha terminado.




Buenas noches bienvenidos hijos de la lucha


lastimados, atrocidades de la mente


de lo que se aprovecha el vicio, 

  

descubramos nuestros mundos


conservando el equilibrio.




Azucenas, violetas,


que deixaches eiqui


boas amizades do mes de abril.


Estudo as paisaxes de afora coma se unha caracola


se houbese dado conta 


de que ten que respirar


e olla a travesvda ventá


A mariña prevé a choiva´


e ti coa tua forza,


admirable e voadora, vesnos dar un empuxiño.


Non sei se existe o destino


nen o que me deparará


pero, de certo, que sempre 


serás unha amizade


non só de verán.




A Antia de Hera Cardeiro.



Miren


















1 comentario:

  1. Que non falten as amizades, que non se apaguen os faros

    ResponderEliminar