martes, 26 de marzo de 2013


O ARREPIO QUE TE ACOMPAÑA NA NOITE II


O ARREPIO AMIGO QUE DELATA AO LUME

Ola amigos! Vai uns días, só me acompañaba O arrepio, de nome Xura.
Xa é unha cadela fermosa, obediente, dulce e tranqueila. Simplemnte necesita un lar, cariño e comida.

Nun lar calquera, xuntáronse tres compañeiras cun proxecto común: "Salvémolo Mundo"; pero é difícil fácelo cando te tes que salvar a ti mesmo e Xura era a única compañeira, leal e fiel que tiña naquel momento.
Neses momentos recordaba os valores, a xente amigo e o qué queda a súa esencia. Tal flor  fermosa ou un césped recén segado.
A confianza, está sobrevalorada. Ata o mesmo arrepío che pode morder a man cando lle tócala comida. Pero Xura non é así.

O arrepío podemos ser nos, vos ou eles …

O meu arrepío levareino sempre comigo, no corazón, Xura. O teu pelo negro-amarronado,  as patas brancas e os teus ollos azuis coma o ceo e esas gañas de disfrutar a túa vida conmigo. Raiña Xura non pudo ser, so quero que atopes un lar para vivir, un lar onde a envexa e a codicia sexan superadas polo amor que che proceso.

Non é unha despedida raiña, ti dábasme e dasme paz e liberdade, ese lar era, foi unha trampa para “campanilla”. 
Chegou Peter Pan e seu sequito e salváronme do meu propio arrepío: perdela cabeza


SFC



No hay comentarios:

Publicar un comentario