salpicaba a treboada
gotiñas de mermelada
sutil orballo sobor das faces
necesitads de masaxes.
así sinto a vida
que a par subrila.
donde estarán las claves
sombra en el mar,
luciernagas del aire
de las ganas de vivir
ahora ya perdidas.
estan del lado tuyo vida mía
bolboretas rodeaban
ese grupo a que eu pertenzo
pero eu corrín cara ti
e embalsamácheme tépedamente
dándome saúde
por un tempo....
miña amiga a mar.
cando o merlo
pousaba onda seu niño
viñas verme, meu cariño
onda nudez rega o corpo
pouco a pouco co
grito flameante
do intre mais outo.
que fas campesiñol
labrando terras labrando
contando as luas
ao borde do miño
vou un rato a contar sementes
preparar para o muiño.
se vin un rio de lus
foi coa tua axuda
pois tan absurda me vexo
coma a herva seca na mula.
No hay comentarios:
Publicar un comentario